Solto a respiração o verbo se move
se faz vento sopra onde quer
não onde o tirano do meu drama quer
Mais respiro mais piro
piro com o ato puro
do respirar solto
no respirar conspiro
não mais pirata que tanto pilha
mas fica o saque sou o respirar
que solta o meu pirar...
sou a avareza portuguesa com certeza
sou a doçura da mãe preta
pele escura do mistério
da noite do açoite que me fez dançar
com ginga e dengo de mulherengo
na moringa no quengo pinga e cana
o marafo que eu vai dizer o nome.
o verbo o nome nomeio
isso é bom menino isso é feio
isso foi muito feio! - e o couro come!
e o corpo geme, mas cala!
o açoite dói de vergonha
o corpo se espreme
e num verso sonha
o verso que diz, mas cala
e no que mais cala - fala
o erudito pelo não dito
a letra que esmaga o espírito
o espírito que tira de letra
se respira
... e solta o verbo!
***********************
Ju plia spiro des plia spiralĝiro
frenezo pro l’ ago nura
sou a avareza portuguesa com certeza
sou a doçura da mãe preta
pele escura do mistério
da noite do açoite que me fez dançar
com ginga e dengo de mulherengo
na moringa no quengo pinga e cana
o marafo que eu vai dizer o nome.
o verbo o nome nomeio
isso é bom menino isso é feio
isso foi muito feio! - e o couro come!
e o corpo geme, mas cala!
o açoite dói de vergonha
o corpo se espreme
e num verso sonha
o verso que diz, mas cala
e no que mais cala - fala
o erudito pelo não dito
a letra que esmaga o espírito
o espírito que tira de letra
se respira
... e solta o verbo!
***********************
Spiro liberiĝas la verbo moviĝas
ĝi vento fariĝas libere blovanta
ne kie volas la tirano
de mia dramo.
ĝi vento fariĝas libere blovanta
ne kie volas la tirano
de mia dramo.
Ju plia spiro des plia spiralĝiro
frenezo pro l’ ago nura
de l’ loza spiro
dum la spiro konspiro
ne plu pirato tiom rabanta
sed ekvidiĝo estanta:
jen mi la liberiga spiro
de mia spirala ĝiro...
jen mi la portugala avareco kun certeco
jen mi la dolĉeco de nigra patrin’
nigra haŭto de l’ nokta mister’
de l’ skurĝo danciganta min
per afektema svingo de donĵuan’
alkaraze enkape kaŝaco kanbrand’
la sennoma kaŝaco kaŝota.
La verbon la nomon mi nomu
tio bonas, knab’, tio malbonas
tio ja malbonegas – plu venas batado!
dum la spiro konspiro
ne plu pirato tiom rabanta
sed ekvidiĝo estanta:
jen mi la liberiga spiro
de mia spirala ĝiro...
jen mi la portugala avareco kun certeco
jen mi la dolĉeco de nigra patrin’
nigra haŭto de l’ nokta mister’
de l’ skurĝo danciganta min
per afektema svingo de donĵuan’
alkaraze enkape kaŝaco kanbrand’
la sennoma kaŝaco kaŝota.
La verbon la nomon mi nomu
tio bonas, knab’, tio malbonas
tio ja malbonegas – plu venas batado!
la korpo ĝemas silente
la skurĝo hontige doloras
la korpo prem-torde sintordas
verso venanta eksonĝas
la verso ekdire silentas
ju pli ĝi silentas – des pli jen diranta
erudicio malpermesatas
la spirito litere prematas
la spirito libera finfine
se ĝi spire
... la verbon ellasas!
la skurĝo hontige doloras
la korpo prem-torde sintordas
verso venanta eksonĝas
la verso ekdire silentas
ju pli ĝi silentas – des pli jen diranta
erudicio malpermesatas
la spirito litere prematas
la spirito libera finfine
se ĝi spire
... la verbon ellasas!
