1. CASTIGO
Mandados maternos nada
carinhosos, por vezes cobertos de pancada, atingiam-lhe zangados o peito e a
autoestima. Não faça arte, menino! Vai já pro quarto ou apanha! Engolindo o
choro e sapos, ia se enfurnar assustado no reino encantado das Palavras
Embaralhadas. Deu no que deu. Ficou tímido e poeta.
2. CITAÇÃO:
BUARQUE, Chico. Op. cit.
Anos mais tarde, cabelos brancos,
insones, desalinhados, trocava sorrateiros lençóis e cama quentinhos pela ‘bic’
vagabunda e cantinhos de papel. Deu no que deu. Recordava mandados maternos
mordazes e marrentos a se enfurnarem no canto tíbio dos sonetos. Bêbado de sono
e sonhos adiados, largava sobre a mesa solidária rabiscos atrevidos, atravessados,
poemas e contos. Alguns de enrubescer vigário. Eu faço samba e amor até mais tarde. E tenho muito sono de manhã (Hollanda, 2015) – reconheceria,
obediente às normas bibliográficas da ABNT.
3.
SONHO ACORDADO
Por essas e por outras deu pra colecionar palavras. Era
preciso domar aquele caos. Fazer alguma coisa. Ordem alfabética, ajuda pouca,
confundia mais. Estado de dicionário, sim, mas gotas precisas de algum mistério
fossem acrescentadas. Diluir com saber e dinamizar com paciência a substância vivida:
do gr. poíesis “ação de fazer alguma
coisa”, pelo lat. poese e sufixo -ia. Pouco esclarecedor. Perseguiria por
poemas vários a poesia. Unidade, indivisibilidade, imaterialidade,
não-manifestação. Mas, reconhecível pelos iniciados. Além deste, outro sonho: a
glória de ser citado. Referências segundo as normas da ABNT! Nem dormia
direito. E desembestava a “fazer alguma coisa”. Quando poema, nossa! Se algum dia,
poesia... Nossa!
***********************
1. PUNO
Patrinaj ordonoj neniel
karesemaj, foje kovritaj je frapado, lin trafadis furiozajn la bruston kaj
memestimon. Ne artumu, knabo! Iru tuj viaĉambren aŭ vi suferos baton! Englutante
la ploron kaj bufojn, sin kaŝadis timigita en la raviga regno de la
Malordigitaj Vortoj. Rezultis en tio, kio rezultis. Fariĝis timida kaj poeto.
2. CITAĴO:
BUARQUE, Chico. Op. cit.
Jaroj poste, sendormaj, malordigitaj, blankaj haroj, li forlasadis kaŝemajn, varmetajn litkovrilojn kaj liton por aĉa klob-krajono kaj papereroj. Rezultis en tio, kio rezultis. Memoris li pri kaŭstikaj
tropotencaj patrinaj ordonoj sin kaŝiĝante en la senfervorajn angulojn de
sonetoj. Ebria pro la prokrastitaj dormo kaj revoj, li sur la solidara tablo
forlasis bravajn pikvortaĵon, poemojn kaj rakontojn. Kelkaj ruĝigantaj vikarion. "Mi faras sambon kaj amon ĝis pli frue.
Kaj matene havas multan dormon." (Hollanda, 2015) – agnoskus li,
observante la bibliografiajn normojn de ABNT (Brazila Asocio pri Teknikaj
Normoj).
3. REVO
Pro tiuj kaj aliaj li ekkolektis vortojn. Bezonatis bridi tiun
ĥaoson. Fari ion. Alfabeta ordo, modesta helpo, plia konfuzo. Vortare, ja, sed ĝustaj
gutoj de iu mistero aldoniĝu. Dilui per saĝo kaj vigligi per pacienco la travivitan substancon: de la gr. poíesis “ago
fari ion”, tra lat. poese kaj sufikso
-ia. Duonklarige. Persekutus tra
variaj poemoj la poezion. Unuo, nedividebleco, nematerieco, senmanifestacieco.
Sed, rekonebla de iniciatitoj. Krom tio, alia revo: la gloro esti citata. Referencoj
laŭ la normoj de ABNT! Eĉ misdormis. Kaj senbridadis “fari ion”. Kiam poemo, ho! Se iam, poezio... Ho! Ve!
