esta folha em branco
me encara: “Sou a Esfinge!”
não digo ser poeta e
nada imploronão nego ser poeta – isso não se finge
ataca a Esfinge: “ou me decifra ou te devoro”.
ladeira acima o
poema-pedra não atinge
o alto da colina, mas
não me apavororecomeço com novo som que liberto da laringe
o novo som traz nova imagem – o que comemoro
de novo me leio em
busca da sequência
infinitas
possibilidades dormem no poemamergulho no inconsciente – não venha a mão vazia
o poema pede pouco,
mas exige coerência:
vida e obra não se
percam no dilemaseja a vida poética – e o poema, poesia!
silento pri l’ kondiĉo de poeto, nenion mi petegas
nei tion mi ne povas – ŝajnigo ja maleblas
Sfinkso instige: “deĉifru min aŭ mi voros vin.”
dekliv’supren la ŝton’-poemo
ne atingas
la pinton de l’
monteto: tio ne timegas minrevene per nova son’ - kiun mi liberas el laringo
nova son’ novan imagon portas, kion celebras mi
ree min mi legas serĉe trafan sekvon
senfinaj ebloj dormas en
poemoen nekonscion mi dronas – ne venu man’ sen io
poemo malmulte petas, sed
postulas koheron:
viv’ kaj verk’ ne
perdiĝu en dilemoestu vivo poezia – kaj la poem’, poezio!