ĈU POEZIO NECESAS? POESIA É NECESSÁRIA?

Ĉu poezio necesas, tion diru la leganto,

ne la poeto, ĉar vanto estas malbona elekto

Poeto pri sia teksto ne pretekstu

esti mistero: vere plurdimensia

nia Esto ni estas, nesto, kesto

estas koro poezia.

Ĉu poezio necesas diru Poezio mem

ne la poeto, tiu sekreto

ŝajnas sfinksa dilemo: deĉifru min

aŭ vin mi voros - la kreemo

de l’ poeto ŝvitas tra ĉiuj poroj,

ŝajnas silenta krio, ŝajnas ia senfin’. Ĉu poezio necesas? dum temposparko kvazaŭ homa fuŝo ĉesas Jes ĝi tro necesas! - El kie poemo venas Poezio tie plenas!

***************

Poesia é necessária? diga o leitor,

não o poeta vaidade má escolha

poeta sobre seu texto sem pretexto

de ser mistério multidimensional sim

nosso Ser ninho cesto coração da poesia

poesia necessária? diga a poesia mesma

não o poeta tal segredo

eis dilema de esfinge me decifre

ou te devoro - a criatividade do poeta

sua por todos os poros

grito silencioso algo sem fim poesia necessária? num átimo

como sumisse a balbúrdia sim necessária demais!

de onde o poema vem

poesia é plenitude!

ENA PORTRETO/ ÍNTIMO RETRATO

koloroj koren kuras

move mevoj maras

sune sono sudas

kie koro staras?

kien koro iras?

kie mi vere ludas?

ĉu iel mi apudas
ventre pentre centre?

*******

ao coração cores correm

gaivotas movem o mar

no sul sua o som

onde o coração estará?

onde irá o coração?

onde brincará de fato?

em que lugar chego junto:
ventre centro da pintura?

ESPERANTAJ VERSIOJ DE DU KANTOJ DE MILTON NASCIMENTO

Du versiojn de kantoj de Milton Nascimento, nome "Studenta Koro" (kun Wagner Tiso) kaj "Tranĉilo Akra" (kun Ronaldo Bastos), mi prezentas al vi. Vera defio estas la esperantigo de poemoj kaj aparte de popolaj kanzonoj. Tiuokaze, oni devas alfronti malsamajn lingvajn trajtojn de du malsamaj lingvoj - la portugala kaj Esperanto. Temas pri du specifaj lingvaj sistemoj. Tio aperas, ekzemple, en fonetiko: ritmo, fortaj kaj malfortaj silaboj, metriko, resume, bona defio, kiu certe nin instigas.  

Espereble via opinio aperu sube en la komentariejo por nin helpi en tiom malfacila, sed plezuriga kaj lerniga tasko. Dankon.

Pliaj informoj:

http://brazilakolekto.blogspot.com.br/search/label/Paulo%20Nascentes

REFLEXOS DO CRISTAL / REFLEKTOJ DE L’ KRISTALO

Vive em mim cristal de Luz:

Eu Sou

Quando me tornar Aquilo

que Eu Sou ‒ flutuar tranquilo
e ser Amor

Quando me tornar Aquilo

que Eu Sou serei Sigilo
sendo enfim Quem sou

Não é me tornar mas o despertar

para Aquilo que em verdade
Eu Sou!

Consegui-lo?

        ‒ um jeito especial de fé:
sair do Assim seja! viver o Assim é!
(Mas, entre o Assim seja e o Assim é
        ... ainda muito oscilo)

      *************

Vivas en mi kristal’ de Lum’:

Mi Estas

Kiam mi iĝos Tio

kiu Mi Estas ‒ flosi trankvila
kaj esti Am’

Kiam mi iĝos Tio

kiu Mi Estas Sekreto mi estos
estante fine Kiu Mi Estas

Ne fakte iĝi, sed vekiĝi

al Tio kiu vere
Mi Estas!

Ĉu atingi tion?

        ‒ speciala maniero havi fidon:
eliri Tiel Estu! vivi Tiel Estas!
(Inter Tiel Estu kaj Tiel Estas tamen
        ... ankoraŭ multe mi oscilas)

PASSOS/ PAŜOJ

qual o desejo? autonomia

autodeterminação
em mim em cada nação
qual o ensejo? a colheita
o respeito
meu caminho à perfeição
qual o ensino? meu caminhar
é meu destino:
autocuidado
plena comunhão
revelação do Si Mesmo:
individuação

kiu dezir'? autonomio

memdetermino

en mi en ĉiu nacio

kiu okazo? la rikolto

la respekto

mia vojo al perfektem'

kiu lernado? mia survojo

jen mia destin':

memzorgado

plena komunio

rivelado de Si Mem:

individuigo

ESFINGE/ SFINKSO

esta folha em branco me encara: “Sou a Esfinge!”

não digo ser poeta e nada imploro
não nego ser poeta – isso não se finge
ataca a Esfinge: “ou me decifra ou te devoro”.

ladeira acima o poema-pedra não atinge

o alto da colina, mas não me apavoro
recomeço com novo som que liberto da laringe
o novo som traz nova imagem – o que comemoro

de novo me leio em busca da sequência

infinitas possibilidades dormem no poema
mergulho no inconsciente – não venha a mão vazia

o poema pede pouco, mas exige coerência:

vida e obra não se percam no dilema
seja a vida poética – e o poema, poesia!

ĉi blanka papero min defias: “Mi, la Sfinkso!”
silento pri l’ kondiĉo de poeto, nenion mi petegas
nei tion mi ne povas – ŝajnigo ja maleblas 
Sfinkso instige: “deĉifru min aŭ mi voros vin.”

dekliv’supren la ŝton’-poemo ne atingas

la pinton de l’ monteto: tio ne timegas min
revene per nova son’ - kiun mi liberas el laringo
nova son’ novan imagon portas, kion celebras mi

ree min mi legas serĉe trafan sekvon

senfinaj ebloj dormas en poemo
en nekonscion mi dronas – ne venu man’ sen io

poemo malmulte petas, sed postulas koheron:

viv’ kaj verk’ ne perdiĝu en dilemo
estu vivo poezia – kaj la poem’, poezio!