FUGA EM DO(R) MAIOR / FUGO EN MAJESTA C

faço poema e fuga

e sonata e solfejo

faço tanto barulho

que quase escuto o que vejo:

o ruído na conversa

o rumor nas entrelinhas

o raiar das madrugadas

o rubor da pele minha

o amor nas entrequadras

tudo tem som escondido

barulho feito visível

no som dúbio do poema

no tema que escapa em fuga

sonata em fuga do tema

na face do tempo - a ruga.

*****

jen poemo kaj jen fugo

kaj sonato kaj not-kanto

mi faras tiom da bruo

preskaŭ aŭde vidas mi:

bruon en konversaci'

murmuron inter linioj

ekaperon de l' tagiĝo

el haŭto mia, ruĝiĝon

ĉe dom-blok' jen amantoj

kaŝite sonoras ĉio

videbla bruo fariĝas

dubindas son’ de poem'

eskapas la tem' forfuga

sonato fuĝanta de l' tem'

sur tempovizaĝ' - jen sulko.

OBRA / VERKO

na dobra o poema
se desdobra
e recobra o tema
(essa lua macabra!)

comovidos,
o diabo
e o conhaque!

ébrio e obeso
o poema
sem equilíbrio
sem louvor
ao sistema:
borracha no lombo
manifestante!
no tombo
o verso de pé
quebrado
mantém a espinha
ereta e decreta:

com e sem rima
o poema não foge
(nem sai de cima)
à luta, o poeta
veraz um filho teu
mesmo de luto
sustenta a alma
inquieta.



falde la poemo
malfaldiĝas
kaj reprenas la temon
(ĉi luno makabra!)

kortuŝaj,
la diablo
kaj la konjako!

ebria kaj obeza
la poemo
malekvilibra
senlaŭde
al sistemo:
bastonfrape
sur la dorso
manifestante!
en sia falo
verspiedo
rompatas
vertebrar' tenata 
erekte dekretas:

kun kaj sen rim'
la poemo nek fiku
nek fuĝu, jen krim'
al lukto la poeto
verema ĉiu filo
eĉ funebre
l' animon tenas
en malkvieto.

POIESIS / ποιείν

para Maria Angela

te escolho a rima
e rimos

tu me dás o ritmo

e o íntimo

te dou o que falo

te falo te mostro:

se um raio de sol

dissolve o espaço

te traço

te aqueço

e não me esqueces

no sol da Presença

bronzeio bom seio

bonsai bombeio

banzé... e bambeio

recolho velas provisórias

e pernas perenes

desembaraçadas

eternas e livres

te quero poemas

e livros

e rimas

- e rimos

vin mi elektas rimon

ni ridas

min vi donas ritmon

kaj intimon

vin donas mi diron

faluson vin montras:

se sunradio

la spacon dissolvas

vin fikstreke

vin mi varmigas

vi min ne forgesas

sub sun' la Ĉeesto

sunbruno bonbrusto

bonsajo pumpante

brueg'... loza sving’

rikoltas mi kandelojn provizorajn

krurojn eternajn

malembarasatajn

eterne liberajn

vin volas poemojn

kaj librojn

kaj rimojn

-  kaj ridojn

ÁGUAS NASCENTES / NASKIĜANTAJ AKVOJ

acolho o poema sem esforço

enxoto e sacudo o intrometido

se vem natural até o verbo torço,

se vem penetra, cão feroz, rouco latido!

no poema acolhido a amada se deita

e o poeta, eleito, faço-me magia...

nos versos que sirvo, ela se deleita,

seu nome secreto se mostra: Poesia.

se ela adormece me faço desperto

relaxo somente se ela vigia

se vela e revela o distante e o perto.

o mais encoberto mais fácil fluía:

são águas nascentes até no deserto

banhando a fusão poeta-Poesia.

=====

gastiĝas ĉe mi poem’ kun agordo

forpele skuiĝu tiu ne alvokata

se venas nature eĉ do vorta tordo

se sintruda ul’, feroca hund’ boju raŭka!

sur gastigata poem’ kuŝamatin’

elektita, la poeto fariĝas magio...

tiuj ĉi miaj versoj plezurigas ŝin

jen nomo sekreta de la Poezio.

dum ŝia ekdormo mi iĝas vekata

malstreĉ’ nur venas se ŝi vigle gvatas

ĉu zorgo ĉu gardo pri la (mal)proksim’.

la plej kaŝita facile fluadas:

akvo naskiĝanta eĉ el dezert’

kunfande sin banas poeto-Poezi’.

ALQUIMIA AINDA QUE TARDIA / ALKEMIO EĈ MALFRUE

  

Investigo-me e instigo

o renascer.

Perfuro o poço da memória funda:

que água podre subirá potável

e encherá a pia batismal?

Que água pura mais me fura

e acaba pútrida

lavando castiçais de ouro?

Que chumbo guardo

no aguardo do resgatar-se

em ouro

em sua timidez de chumbo

ainda?

*******

Enkete la renaskiĝon

mi instigas.

Traboras mi la puton de funda memor':

kiu akvo putra leviĝos ja trinkebla

kaj la baptokuvon plenigos?

Kiu akvo pura min pli boras

finiĝante putra

lavante lampingojn orajn?

Konservas mi kiun plumbon

atende savi sin

en oro
timidece plumba

ankoraŭ?

AQUECIDA PALAVRA / VORTO HEJTITA

aquecida a palavra o poema reacende
a imagem, polida, já se retempera
o mental pouco apita: do sutil descende
o frescor da poesia instaura a primavera

não sei se fada safada ou duende
não sei se brisa se brasa ou quimera
não sei quem me usa quem musa se prende
nas cordas do verso nas bordas da esfera

se musa me usa já música escorre
os acordes pressinto, consinto e ofereço
o sedento sacio o faminto não morre

a musa me usa: achou o endereço?
o tempo não pára mas também não corre
- a poesia o eterno recria... e adormeço

(esperantigon ribele rifuzas kelkaj poemoj...)

vorto hejtita, poem' refajrita

la bild', polurita, jen ĝi jam hardita

elmense ioma opini': el la plej subtil'

la freŝo poezia printempon estigas

ne scias mi, ĉu petola fein' aŭ elfo

ne scis mi, ĉu ventet', ĉu braĝ’ aŭ ĥimer'

ne scias mi, ĉu min uzas krampa muz’

en kordoj de l' vers' en eĝoj de l' sfer'

se uzo de muzo muziko elverŝas

kaptitaj akordoj, konsento, propono

soifanto satiga malsatul’ ne mortas

la muz’ uzas min: trovita l'adres'

tempo ne ĉesas sed ankaŭ ne kuras

- Eternon inventas Poezi': ekdormas mi

FINGIDOR¹ REVISITADO / ĜISDATIGITA ŜAJNIGULO

Meu verso nunca diz tudo
nem mesmo nas entrelinhas.
Deixo pistas, não me iludo,
mas sempre escorregadias.

O coração tá contente?
Mesmo assim não comemoro.
No verso que alegra a gente
tem outro embaixo onde... choro.

E mesmo a grande tristeza,
a mágoa, a monotonia...
o meu verso vira a mesa:
dentro dele eu sorriria.

Mas, nisso consiste a arte
e com o Pessoa² consinto:
Finjo por toda a parte,
finjo até a dor que minto.

**********
Duondiru, poezi'!
krom iel ia indic',
spuro (sen iluzi')
tamen glita, ĉiam glita.

Kontentigas ĉu la kor'?
Mi tamen sen komemor'.
Jen verso certe ĝojiga,
en alia jen mia plor'.

Eĉ se granda malĝoj',
se ĉagren', monotonec'...
mia verso, alia voj':
rideto kun luma ec'.

Tamen tia estas arto,
konsentas mi kun Pessoa²:
ŝajniga en ĉiu parto
ĉi dolor' - mia mensog'

1. Alusão ao famoso poema Autopsicografia. / Aludo al la fama  poemo Autopsikografio.
2. Fernando Pessoa, o lado de Camões, um dos maiores poetas da língua portuguesa. / Fernando Pessoa, kiel Camões, unu el la plej elstaraj poetoj de la portugala lingvo.




    

Esperanto Bilinguismo Suficiente: Quanto custa (e quanto valeria) um povo aprender a...

Não seria o caso de uma reflexão séria sobre os questionamentos desse artigo? O senso comum, a grande imprensa, intelectuais, o MEC podem dar respostas novas e ousadas às questões levantadas?

Esperanto Bilinguismo Suficiente: Quanto custa (e quanto valeria) um povo aprender a...: Quanto custa (e quanto valeria) um povo aprender a língua de outro? 23/05/2013 16:33 Por Afonso Camboim “Alguém já perguntou...

NA CONTRAMÃO / KONTRAŬFLUE

neste canto que alegrias minto?
minto muito ao dizer que só foi pranto?
em que canto ficou tudo o que sinto?
em que poema se perdeu meu canto?

que fica do poeta sem o encanto?
é poesia gota de alma inquieta
sempre perplexa com o próprio espanto?
sem mais perguntas não se tem poeta...

e me pergunto onde estarão as minhas?
e me interrogo alheio assim disperso
escondem-se em que parte destas linhas?
por que sumiram deste pobre verso?

poema lembra a dor da bailarina
a dor da perfeição e do exercício?
a poesia é sempre a dor mais fina
descobrir-se o poeta... fictício?

e embora se sabendo ficção
só sabe mesmo é que de nada sabe
sabe que vai seguir na contramão
dessa ruuua... 
                     finita                             

que não quer...                                                       que acabe

*****************
Kiun ĝojon mi kante ja mensogas,

remensogas dirante estis nur plor'?

en kiu kanto, mia tuta sento?

en kiu poem’ perdiĝis mia kant’?

sen sia ĉarmo, kien la poet’?

Malkviete gutas poezi’,

ĉiam perpleksa pri l’ mirego sia?

sen plu demandoj, kien la poet?

kien vi, demandoj miaj?, mi scivolas,

fremde, diseme, rescivolas mi.

sublinie? Kie kaŝite vi ire foras?

kial el povra verso fuĝas ci?

poemo, la dolor' de l' dancistin',

ĉu dolor' de l' ekzerca perfektec’?

poezi’, ĉu dolor’ la plej maldika?

ĉu fikcion sin taksas la poet'!

kvankam sciante sin fikci'

nur scias li, ke nenion li scias,

sekvos ja kontraŭflue, scias li,

ĉistraten...

                finiĝinte... 

                               neniel finu ĝi...

VÉU DO INSTANTE / MOMENTVUALO

meu tato mal te toca e te passeia
e tua toca vibra e já me tocas
teu toque rubro já me massageia
já me incendeia o truque dessas trocas...

meu dedo, luz que logo te clareia,
lábio lambe arrepio que provocas,
teu sorriso se abre em lua cheia:
cascatas cachoeiras pororocas

súbito em ti desperta uma menina!
como da casca a fruta se desprende
meu beijo irreverente se ilumina

de novo o arrepio já se acende
menina mais mulher mais feminina
mergulha no mistério, que se rende...
************************************

mia takt’ ektuŝas vin promene

kaj via vibro vibre tuŝas min

ruĝa tuŝo min tuŝas masaĝeme

la ruz' de ĉi ŝanĝoj ja bruligas min

mia fingro – jen al vi klariga lumo,

lipo lekante tremon provokatan,

la rideto malferme plenelunas:

akvofale akvofalo kaskadas

subite en vi ĉi knabin’ vekata!

kiel senŝeliganta frukto venas

vin mia kiso malrespekte lumas

refoje tremo sinlumige enas

knabino ja pli inas, pli virinas

profundiĝe fordonas en misteron