TRINCHEIRA / TRANĈEO

 

TRINCHEIRA

Cheira

a natimorto poema torto

essa dor funda expressa

não expressa

que atravessa transpassa

trapaceia e me arregaça

me esgarça me edita

e fica essa dor

sem graça que não passa

de inacabada edição

sem caminho ou rendição.

 

TRANĈEO

Flaras

kia mort-naskita torda poemo

tiu funda dolor ekspresa

senesprima

kiu trairas min trapasas

fraŭdas suprenfaldas

min disŝiras redaktas

kaj restas sengracia

senĉesa doloro 

nefinita eldono

sen kapitulacio sen vojo.

NUR MISTERO/ SÓ MISTÉRIO

 

NUR MISTERO

Al Zamenhof kaj homa mistero

Ho Vi, Potenca Senkorpa Mistero,

Ju pli iras mi serĉe de Vero

Des pli venu l’ unika diskurso

Supozas mi la diskurson sincero

 

Ho Vi, Potenca Senkorpa Mistero,

Ju pli penas mi al tiu Vero

Des pli ĝenas mi pri tia kurso

Ne de Viv’, sed ja de malespero

 

Ho Vi, Potenca Senkorpa Mistero,

Ju pli da mensogo sur papero

Des pli al ni venas la miskurso.

 

Ho Vi, Potenca Senkorpa Mistero,

Ju pli da mensogo en la diskurso

Des pli do gazetare kaŝu Vero!

 

[Plie]

 

Ho Vi, Potenca Senkorpa Mistero,

Daŭre do Vi malkaŝu nin la Vero

Certe pro tio daŭru la Mistero…

 

SÓ MISTÉRIO

A Zamenhof  e o mistério humano

A Ti, Mistério Potente Sem Corpo,

Quanto mais vou em busca da Verdade

Tanto mais vem o único discurso

Suponho seja de sinceridade

 

A Ti, Mistério Potente Sem Corpo,

Quanto mais tentativas de Verdade

Tanto mais me aborrece este curso

Não na Vida, nesse desespero nade

 

A Ti, Mistério Potente Sem Corpo,

Oh quanto mais mentira publicada

Oh tanto mais ficamos sem recurso.

 

A Ti, Mistério Potente Sem Corpo,

Quanto mais mente esse tal discurso

Tanto mais longe a imprensa da Verdade!

 

[Mais]

 

A Ti, Mistério Potente Sem Corpo,

Quanto mais nos escondes algo sério

Justo por isso dure esse Mistério…

UNIDADE / UNUO

 UNIDADE

Velha alma, essa criança ferida,

assustada, olhos vermelhos,

desnutrida menos de pão

que de afeto, carinho...

é faísca, centelha,

aconchega a criança ao coração,

ao soluço junte a-com-til:

dissolve-se o ar infantil,

vem a mim, criança-solução.

 

Recém-nascido sorriso do espanto,

mesmo nascido puro,

faz escuro por um tempo,

flagela o próprio templo,

desce à dualidade,

chicoteia ineficaz a sombra,

cresce a cada lambada.

 

Velha alma compadecida,

desço da cruz onde nunca estive,

vergasto vendilhões do templo,

digo ao sacerdote fariseu:

em três dias saberás que vive

na criança a chama da esperança.

Aquele velho Eu Sou a abraça: 

Eu Sou vinho, luz, cristal e taça!

 

Velha alma, velho sábio,

criança, feiticeira traz nos lábios

gotas da verdade: 

só a criança ri do pum,

nem trio nem quarteto – somos um!

 

UNUO

Vunda anim', tiu vundita infan',     

timema, okulrubra,                         

malnutrata malpli el pan’                    

ol karesa kor-inklin’...                           

jen fajrero, sparko,                     

altiru l’ infanon ĉekore,                   

al singulto io kuniĝas,            

la infana etoso dissolviĝas:               

venu al mi, infan'–solvo.

 

Ĵus naskiĝinta mira rideto,           

malgraŭ venanta pura,                   

dumtempe malhelas,              

frapadas la templon mem,           

mergiĝas en la duecon,                

vane vipas l' ombron mem

kreskanta je ĉiu batado.

 

Kompatema olda animo,                   

el nenie malkruciĝas mi,           

templovendintojn elpelu mi,      

dirante al fariseo-sacerdot':

post tri tagoj scios vi, ke vivas             

en la infan’ la flamo de l’ esper’.       

Mi Estas la olda saĝul’ ĝin brakumanta,        

Mi Estas vino, lumo, kristal’, kalik’.

Olda anim’, olda saĝul’,                  

infan’, sorĉistin', ĉelipe ni portas               

gutojn da vero: 

nur ĝi ridas pro furzo,        

nek tri, nek kvaropo – ni estas unu!

TERAPIA HOLÍSTICA

   

Viva, conviva, vivencie o novo! Faça arte, terapia, arteterapia! 

E cante, dance, desenhe, pinte e borde. Use canetinha, lápis de cor, giz de cera. Aquarele-se, guache-se, argile-se, pastel seco, massa de modelar. Recorte e cole a montagem. 

Movimento lento, consciente respirar te levam à descoberta dos seus potenciais. Se conheça, descubra, reinvente. 

Ria dos medos, acredite em si, dome as feras, cuide de si. No próprio caminhar se reinvente.

Marque sua terapia. Presencial, se de Brasília. On-line, se for o caso. 

Descubra-se mais emoção, sentimento, sensação. Clique já! Até!

https://www.paulopnascentespsi.com 

   

FUTURO E AS RIMAS/ ESTONTECO KAJ RIMOJ

 

FUTURO E AS RIMAS

tem coisa mais fugidia volátil escorregadia

que o chamado futuro?

chega a primeira rima: escuro! 

outra associação: duro, inseguro!

surdo aos apelos arrepia os cabelos

quando apelo planejo 

mas planos são curvas

onde pouco se divisa

futuro não é coisa fugidia

que nem coisa é

se corro atrás dele logo dá no pé!

volátil parece que voa

escorregadio se faz sabão

entre os dedos não o seguro

enfim nada seguro

carro lubrificado e enguiça

então futuro que preguiça!

filosofia da moda nos convida

fique no aqui seja no agora

esqueça o passado terra da nostalgia

não se perca no futuro terra de ansiedade 

e fantasia

garante a filosofia - só existe o presente

viver fora dele é como estar doente

escolho então o aqui-agora

ou o momento vai embora

e junto com ele a gente!

ESTONTECO KAJ RIMOJ

ĉu afero pli forfuĝa fluida glita

ol tielnomata estonto?

alvenas la unua rimo: malhela onto! 

alia kunligo: dura, nesekura!

surda al vokoj harojn hirtigas

kiam mi planas ĝi estas vokita, 

sed, planoj estas kurbaj

de kie malmulte ekvidiĝas

estonto neforfuĝa afer'

eĉ ne afer'

se mi kuras malantaŭ ĝi, tuje forfuĝas ĝi!

fluida ŝajnas ĝi fluga

glita ĝi iĝas sapo

interfingre mi ĝin ne tenas

fine, nenion tenas

aŭto lubrikata, panea tamen

pri estonto kia pigro! kia pigro!

moda filozofio nin invitas:

restu ĉi tie, estu ja nun

forgesu estintecon, nostalgia ter'

ne sin perdu en estont', anksia ter' 

de fantazi'

nur ekestas estantec' - asertas filozofi'

certe vivi ekster ĝi estas kvazaŭ en malsan'

mi elektas do esti ĉi-tie kaj nun

male l' moment' iras for

kaj kune kun ĝi iras ni!

HS + AI = PMM

 

HS + AI = PMM

    “Laŭ la helena mitologio, Psiĥo (greklingve ψυχή psykhè) estas personigo de la homa animo. La greka vorto ankaŭ signifas “papilio”, kaj Psiĥon foje artistoj bildigas kiel junan virinon kun papiliaj flugiloj”. Tion la Preleganto citis el Wikipedio®”.

 

    Tiama preleganto, tiel mi daŭris:

    “En la kolektiva nekonscio mitoj ripozas, asertis Karlo Jung. Delonge kreiton voras kreanto. Foje estas la kreito la voranto. Tiu arĥetipa paro tamen iel estas unuo, kiu tamen kiel duecon sin prezentas. Malgraŭ antikva kaj arĥana, tio montriĝas ŝajno, nur fantazio de Psiĥo, tutpova diino. Mitoj tamen ne memstaras, spite al ĝenerala homa timo. Fakte timo estas mito”.

    Apenaŭ sonis tiuj vortoj malkvieta bruo ŝvebis aere. La aŭdantaro agitiĝis. Pluraj manoj preskaŭ samtempe leviĝis, avidaj senmaskigi la aŭdacan Preleganton.

    Anoncis la cerimoniestro: “bonvolu malmultvorte sin prezenti, diri la nomon. Poste venigu la demandon, ĉu?”

    Paŭlo obeis kaj tuj malamike pafis:

    “Stultaĵo! Kreanto logike ĉiam venas unue. Nur post kreado aperos kreito”. Ruĝvanga, provokis li jam antaŭvidante surplanke Preleganton: “Nu, sin bazi sur aŭtoritata argumento nur montras mankon de bazaj konoj, ĉu?”.

    Ridetoj. Mokoj, eble.

    Longa, lanta elspirado forpelis danĝeran insekton nome tuja reago. Elegante redonis li la pilkon kun ruza, tamen, preskaŭ neperceptebla ruliĝo sur sin mem:

    “Kara sinjoro, ĉu vi bonvolus pli bone klarigi tion? Kial vi asertas, ke la sveda psiĥiatro Jung malpravas?”

    Apenaŭ ektuŝita, la pilko forfuĝis el la manoj de Provokanta Demandinto. Liakape malaperis vortoj. Balbutis li malkoherajn vortojn, koleriĝis, ekkriis ion per kartezia certeco: “kolektiva nekonscio” estas absurdaĵo!

    “Kial?”

    Post aŭdi novajn akrajn vortojn, Preleganto redemandis:

    “Kial?”

    La trian fojon tiu unuvorta demando ŝajnis insulto, kiun tamen nur Provokanto tiel sentis. La antaŭan bruon la ĉeestantaro silentigis. Post drama paŭzo, Preleganto allogis ĉiun aŭskultanton per serio da sinsekvaj demandoj:

    “Kial onin timigas ordinaraj sonĝoj pri fantomoj, senkapa mulo, lupfantomo eĉ se nenio tia ekzistas?”

    “Kial onin timigas maskaj banditoj en sonĝoj onin atakantaj en malhelaj vojetoj neniel ekzistantaj post vekiĝo?”

    “Kial onin timigas koŝmaro, inkub-sonĝo, prem-sonĝo, terur-sonĝo se ĉio tio, lastanalize, temas nur pri... sonĝo?”

    Sen atendi eĉ momenton li daŭris. “Kiam oni dormas ĉu regas konscio aŭ nekonscio? El ambaŭ konsistigas la homa psiĥo. Tio estas ordinara sperto ĉiutaga, ĉu? Kiam tamen venas lumo tiam vekiĝo okazas, timo malaperas. Folkloraĵoj kiaj fantomoj, senkapa mulo, lupfantomo ne rezistas al la lumo de atenta konscienco. Escepte se metafore. Same timigaj, koŝmaro, inkub-sonĝo, prem-sonĝo loĝas en la tavolo de nekonscio, ĉu persona, biografia, ĉu nepersona, kolektiva. Ian universalecon montras la studo pri mitoj en ĉiu kulturo. Tion pruvas lavango da libroj pri etnologio, antropologio, legendoj, fein-noveloj. Ombraj aspektoj kuŝas en onia nekonscio”.

    Preleganto esploris la salonon serĉe Provokan Demandinton, sed eble li kaŝe eliris, eble iom pensema, ĉu?

    Nova demando, ĉi-foje tamen respekteme vortumata:

    “Profesoro, kiu estas tiu matematika surekrana formulo? Kio estas HS + AI = PMM?”

    “Dankon pro via demando. HS estas mallongigo de la latina esprimo por nia speco, ‘Homo Sapiens’, saĝa homo. Kiom saĝaj ja ni estas se konsideri, ekzemple, malsaton, militojn, naturmedian detruon, kontaminon de akvo, aero, maro, faligon de arbaro? AI mallongigas Artefaritan Intelekton”. [Strategia drama paŭzo].

    “Nun mi vin demandas, kaj tiu PMM kio estas?” – li daŭris. “Ĉu Preskaŭ-Mortanta Mondo? Ĉu vi mem Prenu Marŝantan Mondon? Kien marŝos la mondo kiam ni decidos, ke pli ol ‘Homo Sapiens’ ni ja estas frataj kaj fraktaj gutoj el sama unika Fonto? Kuŝas Fonto en la kolektiva nekonscio, ĉu ne? Onia kolektiva konscio pri nova tempo nun ekvekiĝas post longa dormo, ĉu ne?. ‘Self’, tio estas, Tuteco ĉion scias, ĉiam, ĉie, ĉiel. Krome, timo estas mito. Kiu volas vekiĝi, tiu iĝu frato de ĉiu frato sine de Unuo! Ĉu ankaŭ vi?”

    Provokanto duonkaŝe reaperis. Ĝustatempe por konstati tion, ke la unuaj aplaŭdoj venis. Preleganto aldonis siajn lastajn vortojn:

    “Ĵus vizitinte la nekonatan mondon de onia kolektiva nekonscio, nome Tutecon, venis al mia kapo tiu poemo, kiun vi permesu, ke mi legu” – mi petas. Kaj belsone, plenvoĉe aŭdiĝis klare:

 

KOHERO!

elverŝas malesto – kohero Mi Estas

dancas kanzono en cerebro-kor’

sinbrakume en Malplen’,

estas mi Unu, ne plu du:

Mi Estas Nun’, sen antaŭe nek poste

Muta, al Aŭror’ ŝanĝas mi

unue ja, histori’!

Inspiri en koro miregigas min

viziti mallumon:

bendlarĝo vibra kvantuma

en la malluma Kamp’ jen mia kuraco:

Mi Estas pura Amo!

Pli draste: inkluziva Amo!

Pli kaj pli abundo: unio, Amo-Paco!

 

    Aplaŭdoj amase eksplodis en la salono. 

 

    Ĉu vekiĝis iu ajn?

HS + AI = PMM

    “Segundo a mitologia helênica, Psique (em grego ψυχή psykhè) é uma personificação da alma humana. A palavra grega também significa “papilio”, e para Psique por vezes os artistas usam a imagem de uma jovem mulher com asas de borboleta”. Isso o Palestrante citou da Wikipedio®”.

 

    Palestrante de então, assim prossegui:

    “No inconsciente coletivo repousam os mitos, sustenta Carl Jung. Faz tempo o criador devora a criatura. Por vezes é a criatura o devorador. Esse par arquetípico, no entanto, de algum modo é unidade, que por sua vez se manifesta como dualidade. Ainda que antiga e arcana, isso se mostra como uma aparência, apenas fantasia de Psique, uma deusa todo poderosa. Mitos, porém, não permanecem de pé, apesar do temor humano em geral. De fato medo é mito”.

    Mal soam essas palavras inquieto ruído paira no ar. A plateia se agita. Quase ao mesmo tempo diversas mãos se levantam, ávidas para desmascarar o ousado Palestrante.

    Anuncia o chefe de cerimônia: “favor se apresentar em poucas palavras, dizer o nome. Em seguida, a pergunta, combinado?”

    Paulo obedeceu e atirou de bate-pronto, cara de poucos amigos:

    “Idiotice! Criador logicamente sempre vem primeiro. Só depois da criação aparecerá a criatura”. Bochechas rubras, ele provocava, já antevendo caído ao solo Palestrante: “Tem dó, se basear em argumento de autoridade só revela falta de conhecimentos básicos, ou não?”.

    Risinhos. Deboches talvez.

    Longa, lenta expiracão afugentou o perigoso inseto da reação precipitada. Com elegância devolveu-lhe a pelota com efeito e malícia, porém, uma quase imperceptível rotação sobre si mesma:

    “Caro senhor, poderia nos esclarecer esse ponto? Por que afirma que o psiquiatra suíço Jung não teria razão?”

    Assim que tocada, a bola fugia das mãos de Perguntador Provocante. De sua cabeça desapareciam palavras. Balbuciou palavras incoerentes, se encheu de cólera, começou a gritar algo de sua certeza cartesiana: “inconsciente coletivo”! Disparate!

        “Por quê?”

        Depois de novas palavras grosseiras, Palestrante voltou a perguntar:

        “Por quê?”

      Na terceira vez a pergunta pareceu um insulto, mas que só Provocante assim sentia. A plateia silencia. Após pausa dramática, Palestrante seduziria a todos com uma série de perguntas sequenciadas:

    “Por que nos assustam sonhos comuns de fanatasmas, mula sem cabeça, lobisomem mesmo se nada disso exite?”

    “Por que nos assustam bandidos mascarados nos sonhos nos atacando em vielas escuras que de modo algum existem ao despertamos?”

    “Por que nos assustam pesadelos, sonhos demoníacos, assustadores e terríveis se tudo isso, em última análise, se trata só de... um sonho?”

    Sem esperar sequer um momento ele prosseguiru. “Quando a gente dorme predomina o consciente ou o inconsciente? A psique humana consiste de ambos. Isso é um saber comum, cotidiano, certo? Mas, com a chegada da luz ocorre um despertar, o medo desaparece. Coisas do folclore como fantasmas, mula sem cabeça, lobisomem não resistem à luz de uma cosnciência atenta. Exceto como metáfora. Igualmente assustadores, pesadelos, sonhos demoníacos residem em camadas do inconsciente, seja pessoal, biográfico, seja impessoal, coletivo. Uma certa universalidade mostra o estudo de mitos de cada cultura. Prova disso são inúmeros livros sobre etnologia, antropologia, lendas, contos de fadas. Aspectos sombrios povoam nosso inconsciente”.

    Palestrante procurou no salão Perguntador Provocativo, mas na certa ele saiu de fininho, quem sabe um pouco pensativo?

    Uma nova pergunta, dessa vez em palavras respeitosas:

    “Professor, o que significa essa fórmula matemática na tela? O que é HS + AI = PMM?”

    “Obrigado pela sua pergunta. HS é abreviação da expressão latina para a nossa espécie, ‘Homo Sapiens’, aquele que sabe. Quão sábio de fato somos se levarmos em conta, por exemplo, fome, guerras, destruição do ambiental, contaminação da água, ar, mar, derrubada de florestas? AI abrevia a expressão Inteligência artificial'”. [Pausa dramática estratégica].

    “Agora eu que pergunto, e esse PMM o que é?” – prosseguiu ele. “Seria Mundo à beira da Morte? Quem sabe Ponha em Marcha o Mundo você mesmo? Aonde irá o mundo após decidirmos que mais que ‘Homo Sapiens’ somos de fato irmãos e fractais da mesma e única Fonte? A Fonte está no inconsciente coletivo, não? Uma consciência coletiva global de um novo tempo desperta agora depois de um longo sono, certo? O ‘Self’, ou seja, a Totalidade tudo sabe, sempre, em todo lugar, de todos os modos. Além disso, medo é um mito. Quem quer despertar, que se torne irmão de cada irmão no seio da Unidade! Você também?”

    Provocador reapareceu meio na moita. Em tempo de constatar os primeiros aplausos. Palestrante adicionou suas últimas palavras:

    “Tendo acabado de visitar o desconhecido mundo do nosso inconsciente coletivo, ou seja, a Totalidade, me veio à mente esse poema. Permitam que eu leia”. Com bela e plena voz se ouviu com clareza:

 

COERÊNCIA!

elverŝas malesto – kohero Mi Estas

dancas kanzono en cerebro-kor’

sinbrakume en Malplen’,

estas mi Unu, ne plu du:

Mi Estas Nun’, sen antaŭe nek poste

Muta, al Aŭror’ ŝanĝas mi

unue ja, histori’!

Inspiri en koro miregigas min

viziti mallumon:

bendlarĝo vibra kvantuma

en la malluma Kamp’ jen mia kuraco:

Mi Estas pura Amo!

Pli draste: inkluziva Amo!

Pli kaj pli abundo: unio, Amo-Paco!

 

    Aplaŭdoj amase eksplodis en la salono. Ĉu
 
vekiĝis iu ajn?

 

       

 

TEMAS PRI KIO? / QUAL O TEMA?

 

TEMAS PRI KIO?

malgraŭ ĉio tamen

ne temas pri timo

se temas pri io

tamen emas pri

emo rimo ritmo

temas do pri poezi’

ne tamen prie

polemiku ni

emu resti amiko:

ĉiam pli da amo, 

malpli da kritiko.

QUAL O TEMA?

seja como for 
não será temor
seja qual o tema
tende a ser por cima
ritmo pendor e rima
poesia ninguém tema
tenho aqui comigo
assim não polemizo
amigo, esse o meu canto:
se temos mais amor

 não criticamos tanto.

TAGLIBRO / DIÁRIO

 

TAGOLIBRO

ĝia inaŭguro nin memoru

ĉia gloro ĉia doloro

tio ankaŭ iĝos paŝo

al io alia en nia koro

ĉio kio ekas tio sekiĝos

nuliĝos nenio daŭros

ĉio kaŝe vaporiĝos

elliĝos ne daŭros.

 

lukso merita nemerita doloro

ĉio iros for nedaŭros ĉio

ĉu restos amo amoro? kio?

amo amoro ĉio nur lukso

fervoro favoro angoro

ĉio iĝos vaporo

ĉio daŭras flukso

amo se restos estu

senkondiĉa amo tiu flamo

iĝu Ĉeesto nekondiĉa amo

en senfina Esto.

DIÁRIO

inauguração ainda na memória

era tipo dor era tipo glória

era tipo novo passo

que outro passo vai gerar

tudo que começa um dia secará

como nada dura então se anulará

tudo se evapora nada há de durar.

luxo merecido imerecida dor

nada é pra durar seja o que for

tesão restará? restará amor?

amor tesão só luxo?

fervor angústia favor

tudo é só vapor

tudo apenas fluxo?

amor se restar que seja

como chama incondicional

seja a Presença o amor sem fim

seja assim no Ser: não condicional.

PAPOS NASCENTES DE CARA NOVA/ NOVIĜO

    Olá, pessoal! Papos Nascentes traz novos temas, redes sociais, sessões, discussões. Divulga nosso trabalho de sensibilização por meio da criação e curtição de Poesia, arteterapia, canto, dança, respiração consciente, desenho, pintura, lápis de cor, giz de cera, hidrocor, argila, recorte e colagem, preservação das nascentes e recursos hídricos, mentoria master ISOR e outras terapias em que estamos habilitados. 

   Queremos interagir com vocês, que nos acompanham e apoiam, como comunidade engajada, participativa, que possa contribuir com ideias, sugestões, críticas, elogios. 

    Pelas redes sociais compartilhamos conteúdos relevantes, dicas, curiosidades, notícias, eventos e muito mais. Clique em (Prof. Paulo P Nascentes Terapeuta complementar, Brasília - Agende uma consulta!). 

      Como parte deste projeto, espalhe essa mensagem de conscientização e cuidado. 

    Fique ligado no blogue, na página FB, nas redes sociais e compartilhe com amigos. Juntos façamos a diferença pelo meio ambiente, pelas nascentes, pela sensibilidade poética, pela saúde mental e emocional nossa e das novas gerações! O espaço é nosso!

MUTRETA/ TROMPO

quem desse quadro

de social descalabro

ressalta a fantasia 

na sociedade embutida?

faça isso, minha poesia!

sabes que isso

é mutreta construída:

- isso é vida? 

isso não é vida!

kiu el tiu bildo

de maldeca socio

reliefigas la fantazion 

socie inkrustita?

faru tion, mia poezio!

konstruita fuŝaĵo, vi scias:

- ĉu tio estas vivo? 

tio ne estas vivo!

COERÊNCIA / KOHERO

 

COERÊNCIA

esvazio carência – sou coerência

danço a canção cérebro-coração

abraço o vazio na unidade

agora um, não mais dois

sou agora não antes nem depois

mudo em aurora o que antes 

história!

inspiro no coração visito escuridão 

me espanta

faixa de vibração quântica

campo escuro onde me curo

sou Amor puro! mais incisivo

Amor inclusivo!

abundância mais e mais

união amor-paz!

 

KOHERO

elverŝo malesta – kohero mi estas

danco kanzono cerebro-koro

brakum' en malplen’ en unuo

unu ne plu du

mi estas nun’, nek antaŭ nek post

muta al aŭror’ ŝanĝas mi

kion unue histori’!

inspiro en koro

malluma vizit' miregigas min

vibra kvantuma bendlarĝo

malluma kampo mia kuraco

mi estas pura amo! pli vigle

inkluziva amo!

Pli kaj pli abundo

unio amo-paca!