DESAPEGO

que vitalidade assim me invade

apenas porque lúcido respiro

uma ofensa – flecha de arqueiro cego –

acerta o vazio onde antes ego

volta o ego ao aconchego:

a ofensa fere fundo meu apego

que dádiva o presente de grego!

do prefixo nasce enfim o desapego

RITO DE PASSAGEM / RITO DE TRANSIRO

do adolescente encantado traçando o vestibular

ao médico agora formado:

- Dom Rafaelito, enfim, chegaste lá!

antes de tudo e de mais nada não causar ofensa ou dano

seja o que se prefere:

jamais ferir... o primum non nocere

este preceito enfático seja muito mais que rima:

faça-se o lema hipocrático seu farol na Medicina,

guia de valor prático

no baile da formatura

outro evento ali rolava

e não só a Pris sabia

sabia também o Rafa

no semblante a alegria

servia como atestado

diagnóstico: euforia

etiologia: o noivado!

********************

RITO DE TRANSIRO

de ravita adoleskanto ekzamenon trapasinta

al kuracisto ĵusbakita:

- Don Rafaelito, fine venkinta!

antaŭ ol ĉio kaj ĉiam, neniel ofendi aŭ iun vundi

tiel vin kondutu prefere:

neniam vundi... tion: primum non nocere

ĉi emfaza ordono estu multe pli ol rimo:

iĝu la hipokrata lemo via lum-turo en Medicino,

plenvalora gvidilo

dum la diplomiĝa balo

alia evento okazadas

ne nur Pris tion sciadis

sciadis ankaŭ Rafa

mieno plena je ĝojo

jen kvazaŭa atestilo

diagnozo: euforio

etiologi’: fianĉiĝo!

FOME E SEDE/ MALSATO KAJ SOIFO

FOME E SEDE

a poesia tem fome e de justiça tem sede

aquilo que não tem nome

não escape à sua rede

novela telejornal seja filme ou seriado

tanto tiro estupro faca

... com anúncio no final

violência tão banal na vida existe mas pouco

mesmo com anos de estrada

a gente vê quanto soco?

quando a vida se ilumina isto não sai no jornal

quem lucra quem sai lesado?

quem paga a conta afinal?

  

MALSATO KAJ SOIFO

poezio ja malsatas kaj soifas pri justec’

ne fuĝu de via ret’

tio mistere sen nom’

  

novelo teleĵurnal’ film’ aŭ dramseri’

nur paf’ stupro tranĉil’

kaj je la fin’... eĉ anonc’

tia perfort’ malmultas en la viv’

eĉ se longedaŭre sperta

kiom da pugno-bat' oni ja entute vidas?

kiam vivo iluminiĝas, ĉu vidite en gazetar’?

kiu profitas kiu malprofitas?

kiu restas finfine troŝarĝita?

FÁBRICA DE BOLHAS DE SABÃO / FABRIKO DE SAPVEZIKOJ

consumia tempo ardor energia

a edificação da trincheira obtusa

da pseudo-indiferença

cúmplices do coçar insano,

as mãos omissas amassavam o devenir

sentindo-se operantes

operárias sem proteção sindical

imersas na tarefa inútil

extraíam aparas de poemas

e outros refugos

abrigavam esperança de reciclagem

do lixo involuntário

agregado à produção

no ar o colorido esmaecer

**************************

tempon ardon energion konsumadis

la obtuza edifiko de indiferenteco falsa

- tiu tranĉeo lasta

kunkrimula frenezgratado,

la onton knedis la manoj preterlasaj

kvazaŭ laboremaj

sindikatomankaj laboristinoj

je senutilaj taskoj mergiĝitaj

poem-detranĉoj verŝitaj

kaj aliaj forĵetaĵoj

pri reutiligado de nevola rubo

gluita al la produktado

esperon ili ŝirmadis

kolorvezike fluidiĝis io en l’ aer’

LEGINDA INTERVJUO KUN PAULO SERGIO VIANA

Pri esperanta beletro, legado, verko, traduko, eldonmerkato legu la belan intervjuon de nia eminenta Paulo Sergio Viana. Kiam mi kreskos, mi volos paroli, verki, beletri, traduki, prelegi same bonstile. 

http://klubojulesverne.wordpress.com/2014/01/06/intervjuo-kun-paulo-sergio-viana/

KVAZAŬ INFAN'

 “ĉu plano por 2014?”

resti kiel infan’

sen plan’ nur lude

ĉe la mar’

festi fidoplene

la nunon, nude,

la vivmisteron

plu gustumi

hodi-morgaŭas

novjare nuno

ene de Senpara Uno

ni ondas, maras subsuno.

infanece plene

ni vivu kune,

june, sune!

      Ni vivu Ene!

POR UM FIO / TONDOTA BARBO

Em franca disputa com a do Papai Noel, a gorda barba natalina do Vô estava por um fio, os dias contados. Natalina e zelosa, a neta Natália me conduziu ao barbeiro e decretou o imediato desmatamento. ‘Ecológico, Vô’, ela garantia. E ficou acesa no controle de qualidade, exigindo reparo do tufo rebelde.  Esquecida talvez da fisionomia original de fábrica, Genevive, a dengosa cachorrinha, estranhava, cheiro e crachá não combinavam. Mas, nunca negaria os méritos à Natália, disfarçando sorriso e certa de seus superpoderes. Que Natal gostoso!

Vera ja la disputo kun tiu de Avo Frosto, sed la dika kristnaska barbo estis finiĝonta, je finaj lasttagoj. Kristnaskece zorgema, la nepino Natalja kondukis min al barbiro kaj dekretis la tujan senbarbigon. ‘Tute ekologia, Avo’, ŝi garantiis. Kaj restis lerta kiel kvalitkontrolanto: postulis ŝi riparon de la ribela monteto. Forgesite eble pri la originale fabrika vizaĝo, Ĵenevive, la ĉarma hundetino, strangadis: flaro kaj identigilo malkongruis. Tamen, neniel ŝi neus la meritojn de Natalja, kiu kaŝeridete certis pri siaj tutpovaj povoj. Kia bongusta Kristnasko!