SALTO/ SALTO

salto me seduz e des-situa

há milênios da fonte projetado

me excita sem que me constitua

visitei viés vazio vário:

só volto no voo onde flutua

o vórtice infinito da unidade

minha queda ascensão vista ao contrário

***********

la salto allogas min min malsituas

dum miljaroj el fonto projektita

ekscitas min sed ne min konstituas

vizitis mi vakuon kaj varion

nur mi revenas per flugo flotanta

la vorticon senfinan de l’ unuo

mia falo: ascendo malrigardata

SOL/ SUNO

Fotis Paulo P Nascentes

coração age na coragem
ao abrir-se ante o gasoso
da nuvem projetada

o sopro de Sol do Self
num beijo de luz
acenda a vela do navegar

************

agas koro kuraĝe
dum antaŭgasa malfermo
de l' projektita nubo

la blovo Suna de l' Si-mem
per kiso plenluma
fajru la navigadan kandelon

POEMO JEN NOKTUO BLUA/ POEMA UMA CORUJA AZUL EM FUGA

forfuĝas ribele nokto blua
dum poemo skuas ien. kien? 
elfluo bruas brua brue
enue teda noktuo pledas:
nur nokte mi videtas
dum subsune mi blindegas
ho ve! nia vivo min ridigas:
ju pli miaj okuloj malfermetas
des pli misdorme mi dormetas

noktuo do klarigas:
vidinte min oni imagis min simbolo
pri saĝo, klarmenso, eĉ lerteco
ju pli saĝon deziras mia volo
des pli stulte dormemas tia eco

jen do noktuo iĝas mi:
sendorme mi verson persekutas
ĝis kiam poemon oni aŭskultu
- senlume kaj blinde mi baraktas
dum ribele poemo blue skuas...
mi bele tion verke misredaktas
forfuĝe bele-ribele nokto noktue bluas 

********************

POEMA UMA CORUJA AZUL EM FUGA

rebelde em fuga a noite azula

poema ginga se esvai
no frufru o fluir... pra onde vai?
tédio coruja mocho muxoxo:
só à noite vislumbro tanto sol me cega
- eta vidinha besta a nossa!

tanto mais olhos semiabertos
mais o cochilar semi desperto
nota de esclarecimento da coruja
no imaginário humano símbolo
de mente clara sabedoria até esperteza
quanto mais sabedoria quer
mais estúpido o cochilo na incerteza

quanto de coruja tenho sido!
maldormido um verso persigo
até que um poema se escute
- cego no escuro às apalpadelas
nisso o poema azul me escapa...
redijo esta beleza maltratada
fogem sabedoria noite coruja poesia

PARTÍCULA/ PARTIKLO

o sabor macio da volta redonda
virá do brilho da sua ida esguia
virá do que talvez se esconda
virá quem sabe dessa poesia
dessa partícula de alegria
que mesmo assim se sabe onda

esse fantasmagórico, porém 
vem de onde? onde?

**********

la mola gustum' de l' ronda kurb'

venos el la brilo de via maldika ir'

venos el tio, kio eble sin kaŝas

venos kiu scias el ĉi poezi'

el ĉi partiklo de ĝoj'

kiu sin scias ondon, malgraŭ tio

sed, ĉi funebroŝerco
venas el kie? kie?

ASCENSÃO/ ASCENDO

do lúdico ao lúbrico da libido à lambida

do grilo ao grelo da úvula à vulva

do transe à transa

da voluta à volúpia da amora ao aroma

do intenso ao incenso do vinho ao divino

do tesão à ternura

da mistura ao mistério *************** de ludem' al voluptem', de libido al lekado, de prizorgo al klitoro, de uvulo al vulvo, de tranco al seksumo. de ornam' al volupto, de morus' al aromo, de intenso al incenso, de vino al divino, de seks-urĝo al tenero: de miksado al mistero.

NE PLU NE PLU/ NÃO MAIS NÃO MAIS

ne plu morgaŭos mi ne plu ne plu

estante ĉi tie esti nur tie ĉi

subĉiele estu mi la blu’

ĉiuĉele ĉi tiu bluo estu mi

en mia korpo kiel energi’

kiel informo kun sia influ’

hodiaŭas tuj finfine mi:

ne plu morgaŭos mi ne plu ne plu

***********

não mais serei amanhã

não mais não mais

estando aqui estar somente aqui

sob este céu eu seja o azul a paz

cada célula sendo o azul em si

ser meu corpo como energia

essa informação tão eficaz

já sou agora essa magia

não mais ser amanhã não mais não mais                                                        

DRINK DE CORTESIA/ OMAĜ-DRINKAĴO

Ficcionistas costumam, refestelados na confortável cadeira de praia das habilidades de seus narradores, oferecer a seus leitores, como um drink de cortesia, as delícias sedutoras de um acordo tácito: eu finjo que vocês fingem que eu acredito que vocês acreditam que tudo isso seja verdade. 

“Mas, o que é a verdade?” – Ecoam os quase dois milênios, flutuando em perplexidades.

- O que é a verdade?

********

Fikciistoj, malzorgeme sidiĝintaj sur la komforta strandseĝo de la lerteco de siaj rakontistoj, kutimas oferi al sia legantaro, kvazaŭ omaĝ-drinkaĵo, la allogajn regalojn de neesprimita interkonsento: mi ŝajnigas, ke vi ŝajnigas, ke mi kredas, ke vi kredas, ke ĉio tio estu vero. 

“Sed, kio estas vero?” – Eĥas preskaŭ du jarmiloj,  alŝvebe perpleksecojn.

- Kio estas ja vero?