SER EGOÍSTA, SER SAUDÁVEL, SER OU SER: a linguagem tem muito a
revelar
Amados irmãos e irmãs, saudações!
Como devemos entender as expressões do
título? Primeiro, o que é uma expressão? Algo que exprime um estado de ser num dado
momento em que o Ser se expressa. Mas, como o Ser em nós se expressa? O Ser se
expressa quando uma impressão, em geral profunda, surge. Mas, precisamos
compreender com clareza o que nos impressiona e então devemos expressar isso.
Segundo, as expressões do título, como
os símbolos, expressam mais do que aquilo que inicialmente supomos. Vamos ver
então cada uma delas.
A primeira impressão é que são quatro
expressões logicamente excludentes. Assim, “ser egoísta” exclui “ser saudável”
que exclui ser ou ser. Entenda bem: isto não é um jogo de palavras vazio. Primeiro
é preciso entender que substantivos têm peso específico diferente de adjetivos
e de verbos. Quais são os substantivos? São três? São quatro ou são apenas um?
1) Primeiro o substantivo “ser”, adjetivado
como “egoísta”. Ora, o que é ser “egoísta”? Num avião em pleno voo passando por
uma emergência, o comandante nos pede para sermos egoístas, se quisermos ser “saudáveis”.
Isso mesmo! Em caso de despressurização da aeronave deveremos contrariar o
instinto e o senso comum. Deveremos colocar a máscara pendente sobre nós
primeiro na nossa cabeça e só depois nas nossas crianças. Não é assim? Logo, o
adjetivo “egoísta” já nos enganou. Ele é do bem!
2) O segundo substantivo “ser” tem
por adjetivo a palavra “saudável”, que nos remete a inteireza e plenitude. Ora,
precisaremos de muita inteireza e plenitude para sermos saudavelmente “egoístas”
no caso do avião em despressurização. E teremos que decidir sob pressão, não
fosse pelas sábias orientações do comandante. Nesse caso o melhor a fazer é
seguir a voz comandante! Assim, concluímos que para sermos saudáveis deveremos
ouvir e seguir a voz do Comandante que ressoa em nós! E obedecer!
3) O terceiro substantivo “ser” está
sem adjetivos. Ora, devemos ser cautelosos com adjetivos que expressam
julgamentos, que em si mesmos não são bons nem maus. Julgamentos criteriosos
nos ajudam a discernir aquilo que deve ser feito, o rumo que deve ser tomado.
Então, convém obedecer à voz do Comandante? Ou devemos ser em uníssono com o
Comandante?
4) Por fim, o quarto substantivo é
verbo. Como assim? O verbo ser no infinitivo funciona como se fosse substantivo
no aparente dilema: ser ou não ser, eis a questão. Ora, o ser nesse
quarto caso, por ser verbo – e não substantivo – vem despojado de qualquer adjetivo.
É o ser pleno, em inteireza, plenitude, totalidade. O ser que é ser e que
jamais vacila, nas guerras imortais entra sem susto, fica sorrindo num sorriso
justo, enquanto tudo em derredor oscila – como disse o poeta simbolista
Cruz e Souza. Ser essencial – falo do verbo, do fluir infinito e infinitivo – é
o Comandante da nossa Aeronave. É a voz interior em nós, voz suave, quase inaudível,
que nos orienta e sussurra em flashes de meditação. Portanto, meditar é
preciso, navegar é preciso, viver não é preciso! – como dizia a divisa dos
arrojados navegadores que descobriram o Novo Mundo. Ora, se queremos descobrir,
desbravar, nos harmonizar e viver o Novo Mundo, então, navegar é preciso! É
preciso navegar de olho na Bússola, no Sextante, nas Cartas Siderais e nas
Estrelas – pois das estrelas somos nascidos, somos o povo das estrelas em
missão na Terra. Nesse Orbe, nossa missão vai chegando ao fim. Não exatamente
ao fim – corrige o Comandante – mas, estamos entrando em novo nível, nova fase,
nova dimensão, um desdobrar da nossa missão, que é única para cada um: expressarmos
em plenitude, graça, inteireza e verdade aquilo que somos – o Comandante a
expressar Luz, Vida, Amor inerente aos arquétipos da abundância, amor, beleza,
bondade, inteireza, justiça, poder, verdade e self. E o que é o self quântico, que
afirma Eu e meu Pai somos um? O self é Totalidade e Sua voz é o
Comandante que diz – Eu sou Aquele que é.
E então,
pronto para confiar? Pronto para obedecer? Pronto para continuar a navegar?
Pode confiar: navegar é preciso! Viver, não! Viver é impreciso. E nisso
consiste toda a graça do jogo!
Paulo P Nascentes
Brasília, DF, 14/09/20, de 06:00 às 07:00 a.m.
*********
ESTULO EGOISTA, ESTULO SANA, ESTI AŬ ESTI: la lingvaĵo multe povas
riveli
Amataj gefratoj, salutojn!
Kiel ni devas kompreni la esprimojn de
la titolo? Unue, kio estas esprimo? Temas pri io, kio esprimas esto-manieron iam,
kiam la Esto sin esprimas. Sed, kiel la Esto en ni sin esprimas? La Esto sin esprimas
kiam impreso, ĝenerale profunda impresso, ekaperas. Sed, ni bezonas klare kompreni
tion, kiu nin impresas kaj tiam ni devas esprimi tion.
Due, la esprimoj de la titolo, kiel
simboloj, esprimas pli ol tio, kiun dekomence ni supozas. Do ni vidu ĉiun el
ili.
La unua impresso estas, ke ili estas
kvar malsamaj esprimoj logike ekskludantaj. Do, “esti egoisto” ekskludas “esti
sana”, kiu ekskludas esto aŭ esti. Komprenu bone: tio ne estas sensenca
vortoludo. Unue estas bezonate kompreni, ke substantivoj havas specifan propran
pezon rilate adjektivojn kaj verbojn. Kiuj estas la substantivoj? Ĉu ili estas
tri? Ĉu kvar aŭ ĉu nur unu?
1) Unue la substantivo “esto”, adjetivate
kiel “egoisma”. Nu, kio estas egoismi? En plenfuga aviadilo trapasanta danĝeran
situacion, la komandanto petas nin esti egoistoj, se ni volos esti “sanaj”. Ĝuste
tio! Okaze de ekmalpremo de la aer-veturilo, ni devos kontraŭstari nian instinkton
kaj la komunan saĝon. Ni devos unue surmeti niakape la maskon pendantan sur ni
kaj nur poste surmeti la alian sur la kapon de niaj infanoj. Ĉu ne estas tiel? Do,
la adjektivo “egoisma” jam nin trompigis. Ĝi apartenas al la bono!
2) La dua substantivo “esto” havas
kiel adjektivon la vorton “sana”, kiu nin alvokas pri kompleteco, pleneco. Nu,
ni bezonos multe da kompleteco kaj pleneco por esti sane “egoistoj” dum la ekmalpremo
en aviadilo. Kaj ni devos sub krita premo decidi kion fari, escepte de la saĝaj
orientigoj de la komandanto. Ĉi-okaze la plej bonon fari estas obei la voĉon de
la komandanto! Tiele, ni konkludos, ke por esti sanaj ni devos aŭdi kaj sekvi
la voĉon de la Komandanto, kiu eĥas en ni! Kaj obei ĝin!
3) La tria substantivo “esto”
aperas senadjektive. Nu, ni devas prudenti pri adjektivoj esprimantaj juĝojn, kiuj
en si mem ne estas bonaj aŭ malbonaj. Kriteriaj juĝoj nin helpas diferencigi pri
kio devos esti farata, la elektota direkto. Do, konvenas obei la voĉon de la Komandanto?
Alivorte, ĉu ni devos esti unusonaj kun la Komandanto?
4) Fine, la kvara substantivo estas
verbo... portugale. Kiel tio? La verbo esti en la infinitivo funkcias kvazaŭ substantivo
en la ŝajna dilemo: esti aŭ ne esti, jen la demando. Nu, esto/esti en ĉi
tiu kvara kazo, pro sia kondiĉo de verbo – sed ne substantivo – venas senigita de
ajna adjektivo. Jen plena esto en kompleto, pleneco, tuteco. La esto kiu estas, kiu neniam hezitas, en nemortemajn militojn sen-ektime eniras, ridetas per ridelo justa, dum ĉio ĉirkaŭe oscilas – kiel diris la brazila simbolisma
poeto Cruz e Souza. Esenca Esto – mi aludas al la verbo, al la senfina fluo infinitiva
– estas la Komandanto de nia Aer-veturilo. Estas li ena voĉo, milda voĉo, preskaŭ
neaŭdebla, kiu nin gvidas kaj flustras kvazaŭ flashes dum meditado. Do,
mediti bezonatas, navigi necesas, vivi ne estas precize! – diris la devizo de
la aŭdacaj navigantoj, kiuj malkovris la Novan Mondon. Nu, se ni volos malkovri,
traesplori, nin harmoniigi kaj vivi la Novan Mondon, do, navigi precizas! Necesas
navigi rigardante Kompason, Sekstanton, Siderajn Mapojn kaj Stelojn – ĉar el la
steloj ni estas naskiĝintaj, ni estas la popoloj de la steloj en misio sur la
Tero. Sur ĉi tiu Orbo, nia misio alvenas al la fino. Ne ekzakte al la fino – korektas
la Komandanto – sed, ni ekeniras novan nivelon, novan fazon, novan dimension, disvolvo
de nia misio, kiu estas unika por ĉiu ni, tio estas, esprimi plene, gracie, tute
kaj vere tion, kio ni estas – la Komandanto esprimante Lumon, Vivon, Amon kaj
la arĥetipojn de abundo, amo, beleco, boneco, tuteco, justico, povo, vero kaj self.
Kio estas la kvantuma self, kiu asertas, ke Mi kaj mia Patro estas unu?
Self estas la Tuteco, la voĉo de la Komandanto kiu diras – Mi estas Tiu
kiu estas.
Kaj do, ĉu preta
fidi? Ĉu preta obei? Ĉu preta daŭre navigi? Vi povas fidi: navigi estas precize!
Vivi, ne! Vivi estas malprecize. Kaj tion konsistas la tuta graco de la ludo!
Paulo P Nascentes
Braziljo, DF, 14/09/20, de 06:00 às 07:00 a.m.
