MORDIDA/ MORDO

 

1

FATURAS

Três. Vencidas ou vencedoras? De carona com o amigo advogado, ir negociá-las. Ele sobe. Terceiro andar. Estaciono o carro, local sombrio, melhor descer. Longa espera. Vem um morador de rua, conversamos. Ouço verdades. Retorno à solidão pensativa. Por que não subir ao escritório?

2

FAST FOOD

A fila morosa de carros para abastecer. Ufa! Minha vez. Discuto com o gerente. Fique claro, não pagarei a conta superfaturada! Acordo, pedido de desculpas do estabelecimento, sigo para a lanchonete junto ao posto. Tento comer o magro e amargo sanduíche. Do nada, mulher espalhafatosa me acusa. Não pagou a gasolina. Ela investigasse com o gerente. Vi quando ele levantou o polegar confirmando o pagamento. Em vão retorno ao sanduíche. Parecia mais amargurado.

1

FAKTUROJ

Estis tri, ĉu venkitaj, ĉu venkintaj? Pet-veture kun amiko advokato, ek ilin negoci. Li iras. Tria etaĝo. La aŭton mi parkas, ombra loko, plibone foriri. Longa atendo. Venas strat-loĝanto, ni babilas. Verojn mi aŭdas. Revenas mi al pensiga soleco. Kial ne iri al la oficejo?

2

RAPIDMANĜEJO

La malrapida vico de aŭtoj por benzinprovizo. Nu! Mia fojo. Diskutas mi kun la benzinejestro. Restu klare, mi ne pagos la tro altan fakturon! Interkonsento, ilia pardonpeto, iro al la apuda rapidmanĝejo. Klopodo manĝi la magran, amaran sandviĉon. Subite, bruega virino akuzas min. Vi ne pagis la benzinon. Ŝi kontrolu mem tion ĉe la benzinejestro. Lia polesko konfirmis la pagon. Vana reveno al la sandviĉo. Ĝi aspektis pli amara.

HORA DE VIRAR O JOGO - meditação com Arun pelo Brasil/ JAM TEMP' ESTÁ POR ŜANĜI LA MATĈON - meditado

Se é hora de virar o jogo ou não isto dependerá da intuição coletiva e da decisão de cada pessoa. Indícios sugerem que o caos atual se deve ao uso unilateral da mente racional numa perspectiva em que predomina o materialismo. É como se quiséssemos que o pássaro das nossas vidas voasse com apenas uma das asas! Por que ficamos surpresos com o fiasco? Isso é que é surpreendente. Para C. G. Jung a função pensamento representa apenas um quarto da possibilidade total. Restam ainda as funções sensação, sentimento (valorativa) e intuição, que é o saber que nasce da mente supra consciente, onde mora o arquétipo do amor incondicional. É hora de mudar? Por que não?

Se estas la horo ŝanĝi la matĉon aŭ ne tio dependos de la kolektiva intuicio kaj de la decido de ĉiu homo. Indicoj sugestas, ke la nuna ĥaoso devenas de la unuflanka uzo de la racia menso laŭ perspektivo precipe materialisma. Estas kvazaŭ ni volos, ke la birdo de niaj vivoj flugu per ununura flugilo! Kial do ni surpriziĝas pri la fiasko? Tio ja surprizigu nin. Laŭ C. G. Jung la funkcio penso reprezentas nur unu kvaronon de la tuta ebleco. Estas ankoraŭ la funkcioj sensaro, sentimento (valora) kaj intuicio, kiu estas la saĝo naskiĝinta el la suprakonscia menso, kie loĝas la arĥetipo de la senkondiĉa amo. Ĉu estas horo ŝanĝi ion? Kial ne?

A HISTÓRIA DAS COISAS COMPLETO DUBLADO EM PORTUGUES ( capitalismo, consu...

ĈU TIO MERITAS VERSION EN PLURAJ LINGVOJ? ĈU ANKAŬ EN ESPERANTO? 

MERECE UMA VERSÃO EM MUITAS LÍNGUAS? EM ESPERANTO TAMBÉM?

ESCADA/ ŜTUPARO

 

subo a escada ereta da coluna vertebral
na altura do coração o atalho trilho
até o centro do templo ali erguido
em tijolos de luz e argamassa de pranto
ressequido e gasto
na velha cadeira respiração e calma instalo
vasto o espelho se abre em lago 

brilhos imagens

despeço um pouco as sombras já grudadas
contemplo sem julgar seu corpo
de fumaça e coisa alguma:
chamo a violeta chama da Presença Eu Sou
o que penso que sou se evapora
o que a escola me disse desvanece
o que a cultura moldou se esvai em bruma
o que Eu Sou se reconhece Totalidade
ao humano frágil me devolve
ao balbuciar este relato frágil
que me levará veloz a parte alguma
 

grimpas mi l’ eretan ŝtuparon de l’ vertebra kolumno
kaj ĉekore la padon trairas
ĝis la centro de l’ templo tie starita
de brikoj de lum’ kaj mortero
de sekega elĉerpita ploro
kaj sur la konata seĝo spiron kaj kalmon mi instalas
kaj vasta malfermiĝas la spegul’ kiel lago briloj imagoj
iom adiaŭas mi la ombrojn jam gluataj
kaj kontemplas sen juĝ’ ilian korpon de fumo
kaj nenio:
vokas mi la flamon de la viola Ĉeest’ Mi Estas
kaj kion mi pensas ke mi estas vaporiĝas
kaj kion lernejo min diris disfumiĝas
kaj kion kulturo muldis ombre vanuas
kio Mi Estas Tutecon sin rekonas
kaj al humaneco fragila min redonas
dum balbutas mi ĉi fragilan raporton
kiu min rapide portos al neniu loko

RIDEGO/ GARGALHADA

Leganto, imagu: unu el ni, plenatente, sin ĵetas sur sofo malstreĉiĝ-cele. Iomete poste la percepto ŝajnas pli akurata, kaj iel konata bruo zumas. Ĉu efiko de eniro en meditadon? Tri ĝojaĵoj ridetas: unue, aŭdebla, bonfara, aŭtentika ananda, aŭ spirituala feliĉo, due, tiu ridego kaj trie, senforma raporto ĉu poezia. Plejeble ne sinsekvaj, sed samtempaj. Verke mi montros ĝin. Senbrue ananda, saltete, vivantokule, ekdialogas. Resume:   

Amata meditanto, parolas tiu de vi nomata Supera Esto: Kredu min, ni estas unu, eĉ se vi, forgesita, supozas nin du. Dirite tio, indas insisti, ke tiu ridego estas via natura stato, se kvazaŭ infano vi restas. Via estas la tuta Regno, ĉar ĝi estas en vi kia natura heredaĵo. Frato nia, kies vivo en Palestino estis fuŝe rakontita, substrekis tion. Tiam li sinprezentis kiel fraton, malgraŭ posta insisto de institucioj uzi lian nomon kiel bonegan mon-enpoŝigan perilon tra trudita timo. Plu mi ne diru, ĉar nia meditadotempo estas ankoraŭ modesta.

Obee al ia ordono, portas mi ĉi mesaĝon. Ĉu vi kredas ĝin ankaŭ fuŝa, aŭ ne? 

Ridego bruegis ĉie ajn. 

********

Leitor, imagine: um de nós, com plena atenção, se atira sobre um sofá para relaxar. Tempinho depois, a percepção mais acurada, surge o velho zumbido. Talvez efeito da entrada em meditação. Três coisas ali sorrindo: primeiro, audível, benfazejo, autêntico, o estado de ananda, ou felicidade espiritual, segundo, essa gargalhada e terceiro, um relato informe, poético talvez. Mais provável não serem sequenciais, mas simultâneos. Recriado, te mostro.

Sem ruído, ananda, saltitante, olhos vivos, inicia diálogo. Resumo: 

Amado meditante, diz aquele chamado Ser Superior: Creia-me, nós somos um, mesmo que você, esquecido, acredite sermos dois. Dito isto, é bom insistir que essa gargalhada é seu estado natural, se continua como criança. Seu é todo o Reino, pois ele está em você e é sua herança natural. Um irmão nosso, cuja vida na Palestina foi narrada com deformações, sublinhou isto. Na época, se apresentou como um irmão, apesar da insistência posterior das instituições em usarem seu nome como excelente meio de embolsar uma grana em função do medo imposto. Mais não direi, pois nosso tempo de meditação atual é ainda modesto.

Obediente a uma espécie de comando, trago esta mensagem. Você acredita que ela seja também deformada, ou não?

Ecoou uma gargalhada por toda parte.

SUPERNOVA

 

SUPERNOVA

explodem em luz

partidos

legislativos inativos

judiciários sem juízo

executados executivos

tudo se decompõe

se recompõe humilde

unidade

 

SUPERNOVA

eksplodas lume

partioj

malaktiva leĝisdomo

sensaĝa justica povo

ekzekutita ekzekutivo

ĉio putriĝas

rekunmetiĝas humile

unie

VINGANÇA/ VENĜO

 

VINGANÇA

        Mastigava. E mastigava. Não se sabe o que tanto triturava entredentes. Chicletes não era. Dizia ter nojo. Remorsos, intrigas, talvez. A raiva do palavrão engolido? Do xingamento não vomitado? O remoer da vida – “osso duro de roer”?

        Mordeu a língua. Tanto sangue! Quase morre à míngua.

 

                                                        VENĜO

        Li maĉis. Kaj maĉis. Oni ne scias, kion li tiom interdente pistis. Maĉ-gumo ne. Pro naŭzo, li diradis. Mem-riproĉoj, klaĉaĵoj, eble. Ĉu la kolero pro la englutita fivorto? Ĉu la ne vomita sakrado? Ĉu la remuelado de la vivo – “malmola kiel ŝtalo”?

        Mordis li la langon. Tiom da sango! Preskaŭ manke li mortis.