CARTAS DE CRISTO/ LETEROJ DE KRISTO

 
LETEROJ: poezia legado pri naŭ leteroj[i] kaj dek sep komplementoj [ii]

Se venonte prema inspiro,

enloĝanta voĉo sonos:

ebla dubo, timo, miro

ĉion fine ja vi konos.

 

Ĝustig’ de miskomprenoj

jen io de mi celata

ĉu por evito de ĝenoj

ĉu por kompreno ekzakta.

 

Kiam mi vivis sur Tero

dum ĉeesto en Palestino

“Patro”-n mi diris, nur ero,

Judisme ne gravis ino:

de tiam mia prefero

estis diri sen enuo

Patro-Patrin’ jen Unuo!

 

Al mi venis tiu Vero

nur post tempo dezerta

ĉar junece kun malklero

supozis mi esti certa,

sen kon’ pri Fonta Rivero,

sen scii min mallerta!

NUDO

Nudiĝu el mitoj fantomoj timoj

malesperoj frustroj angoroj – vekiĝu

stariĝu perceptu – ĉio tio

viamense venas

personaj mensaj kondiĉoj

Forigu ilin: Vivo plenas

Plifacile diri ol fari – vi pensas

La Vero el Esto: neniam sola vi estas!

CARTAS: legado poético de nove cartas [i] e dezessete complementos[ii]  

Se premente a inspiração,

soa a voz que nos habita:

dúvida, medo, aflição,

o saber total se habilita.

 

Corrigir má compreensão,

algo em mim desperta

evita tanta ilusão

entende-se a coisa certa.

 

Quando vivi na Terra,

meu tempo na Palestina,

no Judaísmo, só falava “Pai”

sem contraparte feminina.

Preferência não se trai,

pois a completa expressão

Pai-Mãe evoca União!

 

A Verdade só me veio

tempos depois no deserto

jovem, meu saber era um fio

crente que estava certo,

desconhecia a Fonte do Rio,

sem noção, tolo e vazio!

 

NUDEZ

Despe teus mitos fantasmas medos

desesperos frustrações angústias – desperta!

fica de pé percebe – isso tudo

vem da mente pessoal

do teu condicionamento!

Livre-se deles: a Vida é plena

Mais fácil dizer que fazer – tem dó

A Verdade do Ser ê serena: 

você nunca está só!

---

[i] Cartas de Cristo: a Consciência Crística Manifestada. 2 ed. Curitiba: Almenara, 2012.

[ii] Cartas de Cristo: textos complementares. Curitiba: Almenara, 2014.

 

[ii] Leteroj de Kristo: la Krista Konscienco Manifestata. 2 ed. Curitiba: Almenara, 2012.

[ii] Leteroj de Kristo: komplementaj tekstoj. Curitiba: Almenara, 2014.

CHINA OFFICINALIS

 
"Como um animal que sabe da floresta". Gonzaguinha.

Como se fora brincadeira de roda, salta livre, silencioso e g(r)ato o tigre da memória de invólucro antigo, transgeracional, enorme no meu sonho ancestral. Reina a soberania da ofuscante totalidade. Movimento lento em minha direção. Como que me atravessa o tigre, me constitui e sussurra sabedorias de floresta e cativeiro. Justa distância pára e espera. Começa o diálogo - olhos, silêncio, respeito. Devolvo-lhe o respeito: em lótus me sento e sinto o orvalho. O gramado sabe não sermos da cadeia alimentar do tigre. Tampouco ele da nossa. Surpreso, também se acomoda, um olho na conversa e outro na caça premente e improvável. Adivinho-lhe a sede. Não ainda a hora de levar-lhe a frescura das gotas de chuva. Abundância e inteireza dialogam. Outras palavras, símbolos exalados.

Vivente e exata, a verdade em sua natureza felina explode beleza rajada em laranja e ocre. O poder das garras na jugular da presa afirmava bondade, justiça. Aos filhotes o melhor bocado! Olhar patético e sincero me garantia: amor incondicional o propósito de tigre. Natureza e harmonia, a vida degusta a vida em comunhão com Gaia. Lei cósmica se cumpre e me pergunta sem rodeios: que parte do corpo toma o cálice rubi de vinho dessa aprendizagem? 

Nenhuma hesitação precede o vazio do pulo, alvo quase manifesto. O alvo foge quadrúpede, inútil, já atingido. Plena percepção. Coração antevê banquete e júbilo. Tudo celebra a festa do Self a devorar sombras, complexos, medos malsabidos. Agora, só sabor, sorriso, sacações soltas, sadias.   

Kvazaŭ rondoludo, libera, silenta, danka saltas la tigro el memoro pri antikva ingo transgeneracia, enorma al mia papatra sonĝo. Regas suvereneco de duon-blindiga tuteco. Lanta movo en mia direkto. Kvazaŭ min trapasu, la tigro min konsistigas, flustras saĝecojn de arbaro kaj sklaveco. Just-distance ĝi atende haltas. Komenciĝas dialogo - okuloj, respekto, silento. Redonas mi al ĝi la respekton: laŭlotuse sidiĝas mi, la rocion sentas. Scias la greso: ni ne apartenas la manĝoĉenon de tigroj. Same nek li la nian. Surpriza, ankaŭ ĝi akomodiĝas, okulo surbabile, alia sur prema kaj malprobabla ĉasaĵo. Divenas mi ĝia soifo. Ne ankoraŭ la momento porti al ĝi la freŝecon de pluvogutoj. Abundo kaj tuto dialogas. Aliaj vortoj, elspiritaj simboloj.

Vivanta kaj trafa, la vero en felisa naturo eksplodas oranĝ-okre miksita beleco. La povo de la ungegoj sur la jugulara vejno de ĉasaĵo asertis pri boneco, justico. Al la idoj la plej bongustan peceton! Patosa kaj sincera rigardo garantias min esti senkondiĉa amo la tigra intenco. Naturo kaj harmonio, vivo frandis vivon kunece kun Geo. Kosma leĝo plenumiĝas kaj min tuj demandas: kiu korpoparto drinkas la ruben-koloran vino-kalikon de tiu lernitaĵo? 

Neniu hezito antaŭ la salto-malpleno sur manifestiĝonta celo. Kvarpieda, senutila, forfuĝas la antaŭtrafita celo. Plena percepto. La koro antaŭvidas bankedon kaj ĝojegon. Ĉio celebro dum la festeno de Self, voranta ombrojn, kompleksojn, malsuspektajn timojn. Nun, nur gusto, rideto, liberaj, sanaj perceptetoj.

MORDIDA/ MORDO

 

1

FATURAS

Três. Vencidas ou vencedoras? De carona com o amigo advogado, ir negociá-las. Ele sobe. Terceiro andar. Estaciono o carro, local sombrio, melhor descer. Longa espera. Vem um morador de rua, conversamos. Ouço verdades. Retorno à solidão pensativa. Por que não subir ao escritório?

2

FAST FOOD

A fila morosa de carros para abastecer. Ufa! Minha vez. Discuto com o gerente. Fique claro, não pagarei a conta superfaturada! Acordo, pedido de desculpas do estabelecimento, sigo para a lanchonete junto ao posto. Tento comer o magro e amargo sanduíche. Do nada, mulher espalhafatosa me acusa. Não pagou a gasolina. Ela investigasse com o gerente. Vi quando ele levantou o polegar confirmando o pagamento. Em vão retorno ao sanduíche. Parecia mais amargurado.

1

FAKTUROJ

Estis tri, ĉu venkitaj, ĉu venkintaj? Pet-veture kun amiko advokato, ek ilin negoci. Li iras. Tria etaĝo. La aŭton mi parkas, ombra loko, plibone foriri. Longa atendo. Venas strat-loĝanto, ni babilas. Verojn mi aŭdas. Revenas mi al pensiga soleco. Kial ne iri al la oficejo?

2

RAPIDMANĜEJO

La malrapida vico de aŭtoj por benzinprovizo. Nu! Mia fojo. Diskutas mi kun la benzinejestro. Restu klare, mi ne pagos la tro altan fakturon! Interkonsento, ilia pardonpeto, iro al la apuda rapidmanĝejo. Klopodo manĝi la magran, amaran sandviĉon. Subite, bruega virino akuzas min. Vi ne pagis la benzinon. Ŝi kontrolu mem tion ĉe la benzinejestro. Lia polesko konfirmis la pagon. Vana reveno al la sandviĉo. Ĝi aspektis pli amara.

HORA DE VIRAR O JOGO - meditação com Arun pelo Brasil/ JAM TEMP' ESTÁ POR ŜANĜI LA MATĈON - meditado

Se é hora de virar o jogo ou não isto dependerá da intuição coletiva e da decisão de cada pessoa. Indícios sugerem que o caos atual se deve ao uso unilateral da mente racional numa perspectiva em que predomina o materialismo. É como se quiséssemos que o pássaro das nossas vidas voasse com apenas uma das asas! Por que ficamos surpresos com o fiasco? Isso é que é surpreendente. Para C. G. Jung a função pensamento representa apenas um quarto da possibilidade total. Restam ainda as funções sensação, sentimento (valorativa) e intuição, que é o saber que nasce da mente supra consciente, onde mora o arquétipo do amor incondicional. É hora de mudar? Por que não?

Se estas la horo ŝanĝi la matĉon aŭ ne tio dependos de la kolektiva intuicio kaj de la decido de ĉiu homo. Indicoj sugestas, ke la nuna ĥaoso devenas de la unuflanka uzo de la racia menso laŭ perspektivo precipe materialisma. Estas kvazaŭ ni volos, ke la birdo de niaj vivoj flugu per ununura flugilo! Kial do ni surpriziĝas pri la fiasko? Tio ja surprizigu nin. Laŭ C. G. Jung la funkcio penso reprezentas nur unu kvaronon de la tuta ebleco. Estas ankoraŭ la funkcioj sensaro, sentimento (valora) kaj intuicio, kiu estas la saĝo naskiĝinta el la suprakonscia menso, kie loĝas la arĥetipo de la senkondiĉa amo. Ĉu estas horo ŝanĝi ion? Kial ne?

A HISTÓRIA DAS COISAS COMPLETO DUBLADO EM PORTUGUES ( capitalismo, consu...

ĈU TIO MERITAS VERSION EN PLURAJ LINGVOJ? ĈU ANKAŬ EN ESPERANTO? 

MERECE UMA VERSÃO EM MUITAS LÍNGUAS? EM ESPERANTO TAMBÉM?

ESCADA/ ŜTUPARO

 

subo a escada ereta da coluna vertebral
na altura do coração o atalho trilho
até o centro do templo ali erguido
em tijolos de luz e argamassa de pranto
ressequido e gasto
na velha cadeira respiração e calma instalo
vasto o espelho se abre em lago 

brilhos imagens

despeço um pouco as sombras já grudadas
contemplo sem julgar seu corpo
de fumaça e coisa alguma:
chamo a violeta chama da Presença Eu Sou
o que penso que sou se evapora
o que a escola me disse desvanece
o que a cultura moldou se esvai em bruma
o que Eu Sou se reconhece Totalidade
ao humano frágil me devolve
ao balbuciar este relato frágil
que me levará veloz a parte alguma
 

grimpas mi l’ eretan ŝtuparon de l’ vertebra kolumno
kaj ĉekore la padon trairas
ĝis la centro de l’ templo tie starita
de brikoj de lum’ kaj mortero
de sekega elĉerpita ploro
kaj sur la konata seĝo spiron kaj kalmon mi instalas
kaj vasta malfermiĝas la spegul’ kiel lago briloj imagoj
iom adiaŭas mi la ombrojn jam gluataj
kaj kontemplas sen juĝ’ ilian korpon de fumo
kaj nenio:
vokas mi la flamon de la viola Ĉeest’ Mi Estas
kaj kion mi pensas ke mi estas vaporiĝas
kaj kion lernejo min diris disfumiĝas
kaj kion kulturo muldis ombre vanuas
kio Mi Estas Tutecon sin rekonas
kaj al humaneco fragila min redonas
dum balbutas mi ĉi fragilan raporton
kiu min rapide portos al neniu loko

RIDEGO/ GARGALHADA

Leganto, imagu: unu el ni, plenatente, sin ĵetas sur sofo malstreĉiĝ-cele. Iomete poste la percepto ŝajnas pli akurata, kaj iel konata bruo zumas. Ĉu efiko de eniro en meditadon? Tri ĝojaĵoj ridetas: unue, aŭdebla, bonfara, aŭtentika ananda, aŭ spirituala feliĉo, due, tiu ridego kaj trie, senforma raporto ĉu poezia. Plejeble ne sinsekvaj, sed samtempaj. Verke mi montros ĝin. Senbrue ananda, saltete, vivantokule, ekdialogas. Resume:   

Amata meditanto, parolas tiu de vi nomata Supera Esto: Kredu min, ni estas unu, eĉ se vi, forgesita, supozas nin du. Dirite tio, indas insisti, ke tiu ridego estas via natura stato, se kvazaŭ infano vi restas. Via estas la tuta Regno, ĉar ĝi estas en vi kia natura heredaĵo. Frato nia, kies vivo en Palestino estis fuŝe rakontita, substrekis tion. Tiam li sinprezentis kiel fraton, malgraŭ posta insisto de institucioj uzi lian nomon kiel bonegan mon-enpoŝigan perilon tra trudita timo. Plu mi ne diru, ĉar nia meditadotempo estas ankoraŭ modesta.

Obee al ia ordono, portas mi ĉi mesaĝon. Ĉu vi kredas ĝin ankaŭ fuŝa, aŭ ne? 

Ridego bruegis ĉie ajn. 

********

Leitor, imagine: um de nós, com plena atenção, se atira sobre um sofá para relaxar. Tempinho depois, a percepção mais acurada, surge o velho zumbido. Talvez efeito da entrada em meditação. Três coisas ali sorrindo: primeiro, audível, benfazejo, autêntico, o estado de ananda, ou felicidade espiritual, segundo, essa gargalhada e terceiro, um relato informe, poético talvez. Mais provável não serem sequenciais, mas simultâneos. Recriado, te mostro.

Sem ruído, ananda, saltitante, olhos vivos, inicia diálogo. Resumo: 

Amado meditante, diz aquele chamado Ser Superior: Creia-me, nós somos um, mesmo que você, esquecido, acredite sermos dois. Dito isto, é bom insistir que essa gargalhada é seu estado natural, se continua como criança. Seu é todo o Reino, pois ele está em você e é sua herança natural. Um irmão nosso, cuja vida na Palestina foi narrada com deformações, sublinhou isto. Na época, se apresentou como um irmão, apesar da insistência posterior das instituições em usarem seu nome como excelente meio de embolsar uma grana em função do medo imposto. Mais não direi, pois nosso tempo de meditação atual é ainda modesto.

Obediente a uma espécie de comando, trago esta mensagem. Você acredita que ela seja também deformada, ou não?

Ecoou uma gargalhada por toda parte.