SOBREVIDA
Paulo Nascentes
Poesia dispensa apresentação. Por ser poesia, representação.
Ou representa ação.
Fingimento. Ficção.
Espécie gozada,
gozador, o poema goza
o tempo todo
com a cara de quem
não goza a vida, o amor.
Mesmo a dor, às vezes
tão gozada!
Poema se mente
ou não mente é ente,
antes sêmen
que somente seminário
do mesmo e do vário.
Semeia no ovário
do nada.
Do calvário ao desvario
varia a fala
da louca poesia.
O poema, louco,
aceita e nega: de médico
poeta e louco
quem de nós
não tem um pouco?
Só louco!
Livro de poemas,
Livro de poemas,
outra história.
Desce a deusa do olimpo
e suja as mãos de diva
no divisível, numerário,
despesa, fragmentário
da dívida e da dúvida.
Publica? Não publica?
Faz-se tímida
ou pública e notória?
Nas manhas do negócio,
tantas vezes tão simplória,
sorriso amarelo,
vestidinho de chita.
Quando não lacinho
nas trancinhas
sob o chapéu de palha.
Mas um dia, mais livre, o livro.
Mas um dia, mais livre, o livro.
E aí um deus-me-livre!
Cada palavrão
falando grego: prefácio,
ficha catalográfica,
prolegômenos, posfácio,
fac-símile. Isso
gasta o latim!
Enfim, pra concluir,
por onde ir na temática
o poeta, que em matemática
nunca foi bom? Achou então
que a boa temática
seria dar voz
à própria poesia
para falar de si mesma.
E veio a ideia: meta-poesia.
Mas isso é música antiga.
Pois então, música arcana.
Nasce assim o objetivo. Este fim, esta meta. META: POESIA EM MUSICARCANA.
Nasce assim o objetivo. Este fim, esta meta. META: POESIA EM MUSICARCANA.
Paulo Nascentes
Poezio sendevigas
sinprezenton.
Ĉar estas ĝi poezio,
reprezento.
Aŭ reprezentas ion.
Ŝajnigo.
Fikcio.
Kurioza specio,
mokanta, poemo ĝuas
dum la tuta tempo
pri kiuj ne ĝuas
vivon, amon.
Eĉ doloro foje
tiom kuriozas!
Poemo se mensogas
aŭ ne mensogas
estas estaĵo,
unue semo anstataŭ
nur seminario
pri samo kaj vario.
Semas ĝi en la ovario
de l’ nenio.
De kalvario al frenezeco
varias la parolo
de freneza poezio.
Poemo, freneza,
konsentas kaj neas:
kuracisto poeto
kaj freneza, kiu ne havas
almenaŭ iom?
Nur frenezuloj!
Libro de poemoj,
alia afero.
Malsuprenvenas
diino
el olimpo,
diinajn manojn malpurigas
en divideblo, mono, elspezo,
en la
fragmentigo
de ŝuldoj kaj duboj.
Ĉu publikigas ilin? Ĉu nenion?
Iĝas ĉu timida
ĉu publika kaj fama?
Pri l' negocaj ruzo
plurfoje
tiom naiva,
flava rideto,
robeto de katuno.
Aŭ kokardeto
sur plektaĵetoj
sub pajla ĉapelo.
Tamen iutage, pli libera,
la libro.
Kaj do jen: dio mia!
Ĉia fivorto
grekparolanta:
antaŭparolo, kataloga slipo, prolegomenoj,
postparolo, fac-simile.
Jen elĉerpiĝas
la latina! Konklude,
kien iru rilate la temon
la poeto,
kiu pri matematiko
neniam sufiĉe
bonis?
Pensis do ke bona temo
estus paroligi
la poezion mem
por diri pri si mem.
Do venis ideo: meta-poezio.
Sed tio estas antikva
muziko.
Do, arkana muziko.
Naskiĝas la celo: META-POEZIO
Naskiĝas la celo: META-POEZIO
PER ARKAN-MUZIKO.
